Mετά το 1989 το πρόβλημα του δημοσίου χρέους και της εξυπηρέτησής του επανέρχεται διαρκώς στην επικαιρότητα. Οι εκλογικές αναμετρήσεις αλλά και οι κατά καιρούς επισημάνσεις της ευρωπαϊκής επιτροπής αποτελούν κάθε φορά μια καλή ευκαιρία να επαναφέρουμε το πρόβλημα στις σωστές του διαστάσεις. Αντιπροσωπευτική είναι η δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου πριν τις εκλογές του 1993 που είχε δηλώσει στη βουλή: ‘Είτε εμείς θα εξαφανίσουμε το δημόσιο χρέος είτε το χρέος θα εξαφανίσει την Χώρα. Έντεκα χρόνια έχουν περάσει από τότε και το σίγουρο είναι ότι το δημόσιο χρέος όχι μόνο δεν έχει εξαφανιστεί αλλά κάθε χρόνο αυξάνεται σε απόλυτα μεγέθη. Οι ευνοϊκές συγκυρίες οι οποίες απορρέουν από την ένταξη της Ελλάδος στην ΟΝΕ απέτρεψαν την εμφάνιση δυσάρεστων καταστάσεων τύπου Αργεντινής. Πιο συγκεκριμένα, η υιοθέτηση του ευρώ περιόρισε δραστικά το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους λόγο των χαμηλών επιτοκίων και παράλληλα μηδένισε το συναλλαγματικό κίνδυνο. Επιπρόσθετα, οι κοινοτικές εισροές και τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης ενίσχυσαν το ΑΕΠ της χώρας με αποτέλεσμα παρά την αύξηση του χρέους σε απόλυτα μεγέθη, ως ποσοστό του ΑΕΠ να βαίνει μειούμενο. Έτσι ενώ το 2001 το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης ήταν 140 εκατ. ευρώ ή 106,9% του ΑΕΠ, το 2003 σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του προϋπολογισμού θα κλείσει στα 155 εκατ. ΕΥΡΩ ή 101,7% του ΑΕΠ και για το 2004 η πρόβλεψη είναι 161,5 εκατ. ΕΥΡΩ ή 98,5% του ΑΕΠ.
Κατεβάστε εδώ
